In deze studie is vanuit concrete kansrijke opties voor de energie-intensieve industrie gekeken naar de beleidsvraag of klimaatbeleid op basis van het productievoetafdrukprincipe de moeite waard is. Hierbij wordt rekening gehouden met de mogelijkheid dat de Nederlandse maatschappij betaalt voor CO2-emissiereductie in het buitenland (weglek van klimaatvoordeel). Hoofdconclusie is dat dergelijke weglekeffecten vanuit Nederland in sommige gevallen kunnen voorkomen maar dat er ook creatieve manieren zijn om daar (met name in EU-verband) hier goed mee om te gaan.
Klimaatbeleid niet alleen voeren als locatiebeleid (wat komt er waar uit schoorsteen) maar ook als voetafdrukbeleid (wat hangt samen met een product) biedt voordelen qua kosteneffectiviteit, een gelijk speelveld voor de industrie en sluit goed aan bij de doelen van de circulaire economie (Bijvoorbeeld het verzorgen van licht in plaats van subsidie voor een duurzame lampenfabriek).
In de studie is voor een aantal belangrijke klimaatmaatregelen in de energie-intensieve industrie geanalyseerd welk deel van het voordeel in Nederland speelt, hoeveel in de EU en hoeveel verder weg. Met name weglek (en toestroom) van klimaatvoordelen van beleid door verschillende EU landen zou in onderling overleg tegen elkaar weggestreept kunnen worden.